Υποδεχόμαστε τον Απρίλη με μια βραδιά αφιερωμένη στις γεύσεις στο εστιατόριο Καλλίστη Γεύσις, την Τετάρτη 1η Απριλίου 2009.
Ειδικά για τη βραδιά έχουμε προγραμματίσει ειδικό μενού σε συνδυασμό με 4 κρασιά της Κατώγι και Στροφιλιά ...και όλα αυτά σε πολύ δελεαστική τιμή.
Για περισσότερες πληροφορίες αφήστε μας το σχόλιό σας. Για κρατήσεις απευθυνθείτε στο Καλλίστη Γεύσις: 210 6453179, Ασκληπιού 137
Σας περιμένουμε
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009
Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009
Πιάσε και μια χωριάτικη !
Ήθελα να ήξερα τι είναι αυτή η πράσινη μαλακία που ακουμπάει απειλητικά τα μακαρόνια μου ...
(στα αγγλικά) -συγγνώμη κύριε αεροσυνοδέ αυτή η (ευγενικά) πρασινάδα τι είναι ?
- αρακάς
-@!##@^$#$@$%!^$%^# την πατάτα εδώ δεν την ξέρετε??? μήπως για αυτό είναι η σακούλα για τον εμετό?
Περιττό να γκρινιάζω είναι το μόνο που έχει το μενού άλλωστε ..θα μου πεις με 900 € θα έπρεπε να είχα τουλάχιστον αστακό να χορεύει καλαματιανό στο πιάτο μου και τριμμένη παρμεζάνα να πέφτει από τον εξαερισμό ...αλλά τι περιμένεις ! Κωλοαμερικάνοι !
Αυτός δίπλα μου πολύ ύποπτος ...έχει βγάλει ήδη το υπερσύγχρονο laptop που μάλλον ψήνει και καφέ και το χειρότερο ...καταβρόχθισε λαίμαργα τη μαλακία στο πλάι ..την πράσινη ..μήπως να του δώσω και τη δική μου ?
Ίσα που χωράω στη θέση (περίεργο)...τα πόδια μου κλωτσάνε τον μπροστινό και το φουσκωτό μαξιλαράκι που αγόρασα για το αεροπλάνο μάλλον έχει κολλήσει τη μούρη μου στο τζάμι ..ίσα που αναπνέω !(να θυμηθώ να το πάρω πίσω στην Αθήνα ..ότι πρέπει για στρώμα θαλάσσης ..μία ώρα το φούσκωνα..όχι με φαντάζεσαι ?)
Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου αγναντεύω τις χιονισμένες κορφές ...απάτητο το χιόνι, ανεξερεύνητες πλαγιές απλώνονται μπροστά μου.
Tο φτερό από το παράθυρο μου κόβει τον πορτοκαλοκόκκινο ουρανό στη μέση ..αλλά ίσως είναι καλύτερα έτσι ..να θυμάμαι που και που ότι βρίσκομαι σε αεροπλάνο και δεν περπατάω πάνω στα αφράτα σύννεφα!...αλήθεια, εκεί κάθεται ο θεός και ξεκουράζεται ?
Πόσο θα ήθελα να βγάλω τη μουσούδα μου απ έξω και να πάρω μια γεμάτη τζούρα από το άγνωστο.
Κάθε τόσο διακόπτουν τη μουσική για να μας ενημερώσουν για τη θερμοκρασία ,την ταχύτητα ή την ώρα που θα φτάσουμε ...WHO CARES ??? Ποιος θα μου πει πόσους χτύπους θα έχει η καρδιά μου όταν φτάσω ...τι θερμοκρασία θα έχουν τα χέρια μου όταν θα ανοίγουν την πόρτα του ξενοδοχείου ...πόσες σκέψεις θα περνάνε από το μυαλό μου και με τι ταχύτητα?...μάλλον κανείς! ...τόσες πολλές ερωτήσεις ..
Μα γιατί πάω ? Πάω για να αποδείξω ότι μπορώ ? Ότι δεν είμαι η κόρη του πατέρα μου και ότι η Βοστόνη δεν έχει αρκετό κρύο για να παγώσει τις φλέβες μου ?..πάω για να φορέσω την κόκκινη γόβα που παρ όλες τις αντιρρήσεις της μητέρας μου στρίμωξα στη βαλίτσα?
Νομίζω ότι ένα μήνα πριν κοίταξα τη Μαρία στο απέναντι γραφείο με τα μάτια μου να καίνε από θυμό ...θυμό που άφησα τόσο καιρό τον εαυτό μου να μείνει στάσιμος ..μη παραγωγικός, που άφησα πάλι αυτό το συναίσθημα να με καταβάλει...και τότε ...τότε είναι που φώναξα ..
''ΘΑ ΦΥΓΩ'' ''ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ''...
Δεν ξέρω πως έγινε ή τι άλλο είπα ...θυμάμαι να λέω στον πατέρα μου για Αμερική ..θυμάμαι την παύση..την παύση πριν το ΝΑΙ.
Και τότε ...τότε είναι που πάγωσαν όλα ...ΤΙ? ΤΙ..ΝΑΙ ?ΤΙ ΝΑ ΦΥΓΩ?
Πως είναι ένα κακομαθημένο ....έτσι και εγώ ..φώναξα να μ ακούσουν όλοι ότι θέλω να φύγω και μόλις σταμάτησαν οι φωνές ...συνειδητοποίησα ότι μπορώ να φύγω ..δεν χρειάζεται να φωνάζω ..
ΤΙ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ?
Η πόρτα είναι ανοιχτή ...άντε φύγε ..φύγε να ησυχάσουμε κι εμείς να ησυχάσεις και εσύ ....
Να θυμηθώ να τα θυμηθώ όλα αυτά σε λίγα χρόνια ..τι θα λέω στα εγγόνια μου ?
H προσγείωση ομαλή και το κρύο τσουχτερό ...θα πεθάνω εδώ !
Ο Νίκος με περιμένει στην έξοδο ...αφού πέρασα μία πρώτης τάξεως ανάκριση στο δρόμο για τις αποσκευές ...-
-γιατί ήρθατε(δεν σας πολυάρεσε στην Ελλάδα, έτσι?),
-πόσο θα κάτσετε (μην κατσικωθήτε ..να παίρνουν κι άλλοι σειρά),
-σε ποιον θα μείνετε (τον καημένο) ,
-πόσα απίδια πιάνει ο σάκος ?και άλλες 20000 ερωτήσεις που δεν θυμάμαι ...και αφού κατάφερα να μην μπήξω τα κλάματα μπροστά στον ανέκφραστο-συναισθηματικά στερημένο μπάτσο και να με πάρουν σηκωτή πίσω (έχε χάρη που έχω όλες μου τις γόβες στη βαλίτσα) ...έκανα την εμφάνιση μου στον κόσμο ...η μάλλον στο Νίκο!
Κατάκοπη αναμαλλιασμένη και σίγουρα κακοφαγωμένη αντίκρισα για πρώτη φορά τη Βοστόνη !
(Συνεχίζεται)
(στα αγγλικά) -συγγνώμη κύριε αεροσυνοδέ αυτή η (ευγενικά) πρασινάδα τι είναι ?
- αρακάς
-@!##@^$#$@$%!^$%^# την πατάτα εδώ δεν την ξέρετε??? μήπως για αυτό είναι η σακούλα για τον εμετό?
Περιττό να γκρινιάζω είναι το μόνο που έχει το μενού άλλωστε ..θα μου πεις με 900 € θα έπρεπε να είχα τουλάχιστον αστακό να χορεύει καλαματιανό στο πιάτο μου και τριμμένη παρμεζάνα να πέφτει από τον εξαερισμό ...αλλά τι περιμένεις ! Κωλοαμερικάνοι !
Αυτός δίπλα μου πολύ ύποπτος ...έχει βγάλει ήδη το υπερσύγχρονο laptop που μάλλον ψήνει και καφέ και το χειρότερο ...καταβρόχθισε λαίμαργα τη μαλακία στο πλάι ..την πράσινη ..μήπως να του δώσω και τη δική μου ?
Ίσα που χωράω στη θέση (περίεργο)...τα πόδια μου κλωτσάνε τον μπροστινό και το φουσκωτό μαξιλαράκι που αγόρασα για το αεροπλάνο μάλλον έχει κολλήσει τη μούρη μου στο τζάμι ..ίσα που αναπνέω !(να θυμηθώ να το πάρω πίσω στην Αθήνα ..ότι πρέπει για στρώμα θαλάσσης ..μία ώρα το φούσκωνα..όχι με φαντάζεσαι ?)
Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου αγναντεύω τις χιονισμένες κορφές ...απάτητο το χιόνι, ανεξερεύνητες πλαγιές απλώνονται μπροστά μου.
Tο φτερό από το παράθυρο μου κόβει τον πορτοκαλοκόκκινο ουρανό στη μέση ..αλλά ίσως είναι καλύτερα έτσι ..να θυμάμαι που και που ότι βρίσκομαι σε αεροπλάνο και δεν περπατάω πάνω στα αφράτα σύννεφα!...αλήθεια, εκεί κάθεται ο θεός και ξεκουράζεται ?
Πόσο θα ήθελα να βγάλω τη μουσούδα μου απ έξω και να πάρω μια γεμάτη τζούρα από το άγνωστο.
Κάθε τόσο διακόπτουν τη μουσική για να μας ενημερώσουν για τη θερμοκρασία ,την ταχύτητα ή την ώρα που θα φτάσουμε ...WHO CARES ??? Ποιος θα μου πει πόσους χτύπους θα έχει η καρδιά μου όταν φτάσω ...τι θερμοκρασία θα έχουν τα χέρια μου όταν θα ανοίγουν την πόρτα του ξενοδοχείου ...πόσες σκέψεις θα περνάνε από το μυαλό μου και με τι ταχύτητα?...μάλλον κανείς! ...τόσες πολλές ερωτήσεις ..
Μα γιατί πάω ? Πάω για να αποδείξω ότι μπορώ ? Ότι δεν είμαι η κόρη του πατέρα μου και ότι η Βοστόνη δεν έχει αρκετό κρύο για να παγώσει τις φλέβες μου ?..πάω για να φορέσω την κόκκινη γόβα που παρ όλες τις αντιρρήσεις της μητέρας μου στρίμωξα στη βαλίτσα?
Νομίζω ότι ένα μήνα πριν κοίταξα τη Μαρία στο απέναντι γραφείο με τα μάτια μου να καίνε από θυμό ...θυμό που άφησα τόσο καιρό τον εαυτό μου να μείνει στάσιμος ..μη παραγωγικός, που άφησα πάλι αυτό το συναίσθημα να με καταβάλει...και τότε ...τότε είναι που φώναξα ..
''ΘΑ ΦΥΓΩ'' ''ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ''...
Δεν ξέρω πως έγινε ή τι άλλο είπα ...θυμάμαι να λέω στον πατέρα μου για Αμερική ..θυμάμαι την παύση..την παύση πριν το ΝΑΙ.
Και τότε ...τότε είναι που πάγωσαν όλα ...ΤΙ? ΤΙ..ΝΑΙ ?ΤΙ ΝΑ ΦΥΓΩ?
Πως είναι ένα κακομαθημένο ....έτσι και εγώ ..φώναξα να μ ακούσουν όλοι ότι θέλω να φύγω και μόλις σταμάτησαν οι φωνές ...συνειδητοποίησα ότι μπορώ να φύγω ..δεν χρειάζεται να φωνάζω ..
ΤΙ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ?
Η πόρτα είναι ανοιχτή ...άντε φύγε ..φύγε να ησυχάσουμε κι εμείς να ησυχάσεις και εσύ ....
Να θυμηθώ να τα θυμηθώ όλα αυτά σε λίγα χρόνια ..τι θα λέω στα εγγόνια μου ?
H προσγείωση ομαλή και το κρύο τσουχτερό ...θα πεθάνω εδώ !
Ο Νίκος με περιμένει στην έξοδο ...αφού πέρασα μία πρώτης τάξεως ανάκριση στο δρόμο για τις αποσκευές ...-
-γιατί ήρθατε(δεν σας πολυάρεσε στην Ελλάδα, έτσι?),
-πόσο θα κάτσετε (μην κατσικωθήτε ..να παίρνουν κι άλλοι σειρά),
-σε ποιον θα μείνετε (τον καημένο) ,
-πόσα απίδια πιάνει ο σάκος ?και άλλες 20000 ερωτήσεις που δεν θυμάμαι ...και αφού κατάφερα να μην μπήξω τα κλάματα μπροστά στον ανέκφραστο-συναισθηματικά στερημένο μπάτσο και να με πάρουν σηκωτή πίσω (έχε χάρη που έχω όλες μου τις γόβες στη βαλίτσα) ...έκανα την εμφάνιση μου στον κόσμο ...η μάλλον στο Νίκο!
Κατάκοπη αναμαλλιασμένη και σίγουρα κακοφαγωμένη αντίκρισα για πρώτη φορά τη Βοστόνη !
(Συνεχίζεται)
Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009
Φεύγω και αφήνω πίσω μου συντρίμμια ...
“Και το καράβι για τη Φολέγανδρο είχε σαλπάρει και σ' είχε πάρει μαζί σ' είχε πάρει (ταραταραραμ)....χμμμ ...”
Δε ταιριάζει ακριβώς στην περίπτωση μου ..άλλωστε στην Αμερική πάω... όχι στη Φολέγανδρο, αλλά τον τελευταίο καιρό το σιγοτραγουδάω ακόμα και στον ύπνο μου (στο μπάνιο αυτοκτονούν τα σαμπουάν)... (και συνεχίζω)... “Τα φώτα ανάβει το τελευταίο του Αυγούστου καράβι ...πρώτη φορά που δε το 'χα προλάβει (τουρουτουμτουμ)...”
Βέβαια στη δική μου περίπτωση αν δεν προλάβω το αεροπλάνο θα δαγκώσω τον πιλότο και θα ξεκινήσω για Βοστόνη με τα πόδια. Από που περνάει απέναντι? (να θυμηθώ να πάρω το μαγιό μου).
Με φαντάζομαι την ώρα της αναμονής για την παράδοση των αποσκευών (αλήθεια 5 ολόκληρες ντουλάπες 10 βαλίτσες και 200 ζευγάρια παπούτσια θεωρούνται αποσκευές? Μήπως χρειαστεί να τα στείλω με container ?) να κλαίω με λυγμούς που ξέχασα την οδοντόβουρτσα μου και να συνειδητοποιώ πανικόβλητη ότι στο αεροπλάνο απαγορεύεται το κάπνισμα (δε γαμιέται θα ανοίξω το παράθυρο) !!!!
Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά είμαι σίγουρη ότι στη διπλανή θέση θα κάτσει ένας χοντρός τύπος με τάσεις(αυτοκτονίας) να αποκοιμιέται στους ώμους των διπλανών του. Αυτό ήταν θα κλείσω δύο θέσεις ...ή τρεις ?(το όπλο μου μπορώ να το πάρω μαζί ?)
Και τι νομίζεις ότι φτάνουν τρεις θέσεις? Για βάλε και τους πίσω, τους μπροστά?
Γιατί ακόμα και όλες τις πιθανότητες με το μέρος σου να έχεις, όλο και κάποιο γλυκύτατο παιδάκι θα βρίσκεται εκεί κοντά να παίζει με τα ενοχλητικά θορυβώδη παιχνίδια του. Αλήθεια υπάρχει τέτοιου είδους απαγόρευση στα αεροπλάνα ? Κάτι σαν αυτό της αστυνομίας για την διατάραξη της κοινής ησυχίας?????? ...
Βέβαια τι χειρότερο από μία ενήλικη που μόλις χώρισε και φεύγει να βρει την τύχη της στην Αμερική, να παντρευτεί ξέρεις αυτόν τον κλασικό Ελληνάρα που νομίζει ότι είναι μισός Αμερικάνος (επειδή κάποιος πριν χρόνια του είπε ότι η χρυσή καδένα είναι cool ...ο Eminem).
Βαθιές αναπνοές και 5 τουλάχιστον αυτοκόλλητα nicorette (θα πάρω και τις τσίχλες, τσιγκουνιές θα κάνουμε τώρα????) ! Ωτοασπίδες δεν έχω ξαναβάλει, αλλά κάτι μου λέει ότι απομονώνουν μόνο τους εξωτερικούς ήχους ...με τους εσωτερικούς τι κάνουμε ????????
.
Δε ταιριάζει ακριβώς στην περίπτωση μου ..άλλωστε στην Αμερική πάω... όχι στη Φολέγανδρο, αλλά τον τελευταίο καιρό το σιγοτραγουδάω ακόμα και στον ύπνο μου (στο μπάνιο αυτοκτονούν τα σαμπουάν)... (και συνεχίζω)... “Τα φώτα ανάβει το τελευταίο του Αυγούστου καράβι ...πρώτη φορά που δε το 'χα προλάβει (τουρουτουμτουμ)...”
Βέβαια στη δική μου περίπτωση αν δεν προλάβω το αεροπλάνο θα δαγκώσω τον πιλότο και θα ξεκινήσω για Βοστόνη με τα πόδια. Από που περνάει απέναντι? (να θυμηθώ να πάρω το μαγιό μου).
Με φαντάζομαι την ώρα της αναμονής για την παράδοση των αποσκευών (αλήθεια 5 ολόκληρες ντουλάπες 10 βαλίτσες και 200 ζευγάρια παπούτσια θεωρούνται αποσκευές? Μήπως χρειαστεί να τα στείλω με container ?) να κλαίω με λυγμούς που ξέχασα την οδοντόβουρτσα μου και να συνειδητοποιώ πανικόβλητη ότι στο αεροπλάνο απαγορεύεται το κάπνισμα (δε γαμιέται θα ανοίξω το παράθυρο) !!!!
Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά είμαι σίγουρη ότι στη διπλανή θέση θα κάτσει ένας χοντρός τύπος με τάσεις(αυτοκτονίας) να αποκοιμιέται στους ώμους των διπλανών του. Αυτό ήταν θα κλείσω δύο θέσεις ...ή τρεις ?(το όπλο μου μπορώ να το πάρω μαζί ?)
Και τι νομίζεις ότι φτάνουν τρεις θέσεις? Για βάλε και τους πίσω, τους μπροστά?
Γιατί ακόμα και όλες τις πιθανότητες με το μέρος σου να έχεις, όλο και κάποιο γλυκύτατο παιδάκι θα βρίσκεται εκεί κοντά να παίζει με τα ενοχλητικά θορυβώδη παιχνίδια του. Αλήθεια υπάρχει τέτοιου είδους απαγόρευση στα αεροπλάνα ? Κάτι σαν αυτό της αστυνομίας για την διατάραξη της κοινής ησυχίας?????? ...
Βέβαια τι χειρότερο από μία ενήλικη που μόλις χώρισε και φεύγει να βρει την τύχη της στην Αμερική, να παντρευτεί ξέρεις αυτόν τον κλασικό Ελληνάρα που νομίζει ότι είναι μισός Αμερικάνος (επειδή κάποιος πριν χρόνια του είπε ότι η χρυσή καδένα είναι cool ...ο Eminem).
Βαθιές αναπνοές και 5 τουλάχιστον αυτοκόλλητα nicorette (θα πάρω και τις τσίχλες, τσιγκουνιές θα κάνουμε τώρα????) ! Ωτοασπίδες δεν έχω ξαναβάλει, αλλά κάτι μου λέει ότι απομονώνουν μόνο τους εξωτερικούς ήχους ...με τους εσωτερικούς τι κάνουμε ????????
.
Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009
ΣΤΙΣ ΔΕΚΑ Η ΜΙΑ ΔΩΡΟ!
Για δέκατη φορά ...
(Μελοθάνατη)-καλημέρα η κυρία Μαλτέζου ?
(Ετοιμόρροπη)-καλημερα η ίδια (σίγουρα?)
(Μ)-είμαι από το περιοδικό $#%&^$%^$$#$^%$ και σας έχω στείλει ένα mail με μία προσφορά για ολοσέλιδη καταχώρηση
(Ε)-ναι το ξέρω ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΚΑΤΗ ΦΟΡΑ που με καλείται (άλλη μία έχεις και μετά ΖΟΝΓΚ)
(Μ)-το διαβάσατε ?
(Ε)-ΓΙΑ ΔΕΚΑΤΗ ΦΟΡΑ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ (θα την πυροβολήσω)
(Μ)-μα πως γίνεται κυρία μου ...αφού το έχω στείλει σε τόσους πελάτες και κανείς δεν έχει πόβλημα μονάχα εσείς
(Ε)-%^$%$#&#*%^$&^(*^&*^%^%*&&&&)*&^&^(έχω πολλά προβλήματα ..αλλά πίστεψε με το δικό σου δεν είναι ένα απ αυτά)
(Ε)-ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΣΑΣ ΛΕΩ
(Μ)-μήπως δεν το ανοίγετε σωστά
(Ε)-(ΘΑ ΣΟΥ ΑΝΟΙΞΩ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΝΑΙ ΟΛΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!)
(Μελοθάνατη)-καλημέρα η κυρία Μαλτέζου ?
(Ετοιμόρροπη)-καλημερα η ίδια (σίγουρα?)
(Μ)-είμαι από το περιοδικό $#%&^$%^$$#$^%$ και σας έχω στείλει ένα mail με μία προσφορά για ολοσέλιδη καταχώρηση
(Ε)-ναι το ξέρω ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΚΑΤΗ ΦΟΡΑ που με καλείται (άλλη μία έχεις και μετά ΖΟΝΓΚ)
(Μ)-το διαβάσατε ?
(Ε)-ΓΙΑ ΔΕΚΑΤΗ ΦΟΡΑ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ (θα την πυροβολήσω)
(Μ)-μα πως γίνεται κυρία μου ...αφού το έχω στείλει σε τόσους πελάτες και κανείς δεν έχει πόβλημα μονάχα εσείς
(Ε)-%^$%$#&#*%^$&^(*^&*^%^%*&&&&)*&^&^(έχω πολλά προβλήματα ..αλλά πίστεψε με το δικό σου δεν είναι ένα απ αυτά)
(Ε)-ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΣΑΣ ΛΕΩ
(Μ)-μήπως δεν το ανοίγετε σωστά
(Ε)-(ΘΑ ΣΟΥ ΑΝΟΙΞΩ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΝΑΙ ΟΛΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!)
Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
..και ας έχει ήλιο
Έρχεται η καταστροφή, οικονομικός πόλεμος, τρέξτε να σωθείτε όσοι προλαβαίνετε ...
πιστεύω πως αν κάποιος γεννιόταν στην κουζίνα μας χωρίς να έχει ιδέα για το τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο, θα αυτοκτονούσε πριν καν προλάβει να πει την πρώτη του λέξη ....
Δεν αντέχω άλλο. Νομίζω ότι πνίγομαι και καταθλίβομαι όλο ένα και περισσότερο. Νομίζω ότι περιμένουμε όλοι πια με αγωνία την οικονομική κρίση, έχουμε κάνει τις προβλέψεις μας, έχουμε τρομοκρατήσει, μέχρι τελικής πτώσεως, τους εαυτούς μας και περιμένουμε πότε θα δικαιωθούμε, πότε τα σενάρια καταστροφολογίας θα βγουν αληθινά. Και περήφανοι όλοι που δικαίως πανικοβληθήκαμε θα πάμε σε μία γωνία να πεθάνουμε νικητές ...που βγήκαμε ηττημένοι !
Δεν ξέρω αν βγάζουν νόημα όλα αυτά που γράφω, απλά για άλλη μια φορά ένιωσα ένα βάρος ασήκωτο στο στήθος, μια αβάσταχτη στεναχώρια και το φοβερό?..το φοβερό είναι πως δεν είναι καν δική μου. Νομίζω πως έχουμε βαρύνει πια τόσο πολύ όλοι που περισσεύει κατάθλιψη και όταν δεν έχει πια χώρο πάει και κολλάει σαν τσιμπούρι στον πρώτο ευάλωτο ξενιστή.
Νιώθω ευάλωτη και κουρασμένη σαν να πέρασα χρόνια κλαίγοντας και χτυπώντας το κεφάλι μου στο τοίχο, σαν να έκανα τελικά τα τρία χρόνια που πλήρωσα στο γυμναστήριο και να κάπνισα όλα τα τσιγάρα που μου αναλογούν στη ζωή σε ένα βράδυ !
Νιώθω κομμάτια, νιώθω μισή και βυθίζομαι στον πάτο. Νιώθω να χάνω τη σκέψη μου ή μάλλον είχα ποτέ σκέψη ? χμμμ...δική μου σκέψη είχα ποτέ ? μ' έχει αφήσει κανείς ?
οδηγώ και είμαι τόσο ταλαιπωρημένη που όταν κοκαλώνει μία γιαγιά χωρίς alarm μπροστά μου δεν έχω ούτε φωνή ούτε διάθεση. Θα μπορούσα να κάτσω έτσι πίσω της και να περιμένω αιώνες μέχρι να πάρει απόφαση να ξεκινήσει. Μήπως έτσι είναι και η σκέψη μου ? Μήπως είμαι πάντα στο πίσω αυτοκίνητο και περιμένω κάποιον να πάρει μπροστά για να προχωρήσω ? Που πήγε το νεύρο μου ???? Που πήγαν οι μούτζες με τα δάχτυλα ανοιχτά που τις καταευχαριστιώμουν, που τις έδινα απλόχερα (για φαντάσου) και μετά ηρεμούσα και συνέχιζα !
Τώρα σιωπή ...και πονοκέφαλος ...και ας έχει ήλιο έξω. Σε λίγο θα έχει συννεφιά ...ή έχει συννεφιά και σε λίγο θα βγάλει ήλιο ???????
πιστεύω πως αν κάποιος γεννιόταν στην κουζίνα μας χωρίς να έχει ιδέα για το τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο, θα αυτοκτονούσε πριν καν προλάβει να πει την πρώτη του λέξη ....
Δεν αντέχω άλλο. Νομίζω ότι πνίγομαι και καταθλίβομαι όλο ένα και περισσότερο. Νομίζω ότι περιμένουμε όλοι πια με αγωνία την οικονομική κρίση, έχουμε κάνει τις προβλέψεις μας, έχουμε τρομοκρατήσει, μέχρι τελικής πτώσεως, τους εαυτούς μας και περιμένουμε πότε θα δικαιωθούμε, πότε τα σενάρια καταστροφολογίας θα βγουν αληθινά. Και περήφανοι όλοι που δικαίως πανικοβληθήκαμε θα πάμε σε μία γωνία να πεθάνουμε νικητές ...που βγήκαμε ηττημένοι !
Δεν ξέρω αν βγάζουν νόημα όλα αυτά που γράφω, απλά για άλλη μια φορά ένιωσα ένα βάρος ασήκωτο στο στήθος, μια αβάσταχτη στεναχώρια και το φοβερό?..το φοβερό είναι πως δεν είναι καν δική μου. Νομίζω πως έχουμε βαρύνει πια τόσο πολύ όλοι που περισσεύει κατάθλιψη και όταν δεν έχει πια χώρο πάει και κολλάει σαν τσιμπούρι στον πρώτο ευάλωτο ξενιστή.
Νιώθω ευάλωτη και κουρασμένη σαν να πέρασα χρόνια κλαίγοντας και χτυπώντας το κεφάλι μου στο τοίχο, σαν να έκανα τελικά τα τρία χρόνια που πλήρωσα στο γυμναστήριο και να κάπνισα όλα τα τσιγάρα που μου αναλογούν στη ζωή σε ένα βράδυ !
Νιώθω κομμάτια, νιώθω μισή και βυθίζομαι στον πάτο. Νιώθω να χάνω τη σκέψη μου ή μάλλον είχα ποτέ σκέψη ? χμμμ...δική μου σκέψη είχα ποτέ ? μ' έχει αφήσει κανείς ?
οδηγώ και είμαι τόσο ταλαιπωρημένη που όταν κοκαλώνει μία γιαγιά χωρίς alarm μπροστά μου δεν έχω ούτε φωνή ούτε διάθεση. Θα μπορούσα να κάτσω έτσι πίσω της και να περιμένω αιώνες μέχρι να πάρει απόφαση να ξεκινήσει. Μήπως έτσι είναι και η σκέψη μου ? Μήπως είμαι πάντα στο πίσω αυτοκίνητο και περιμένω κάποιον να πάρει μπροστά για να προχωρήσω ? Που πήγε το νεύρο μου ???? Που πήγαν οι μούτζες με τα δάχτυλα ανοιχτά που τις καταευχαριστιώμουν, που τις έδινα απλόχερα (για φαντάσου) και μετά ηρεμούσα και συνέχιζα !
Τώρα σιωπή ...και πονοκέφαλος ...και ας έχει ήλιο έξω. Σε λίγο θα έχει συννεφιά ...ή έχει συννεφιά και σε λίγο θα βγάλει ήλιο ???????
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)