Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Υποδεχόμαστε τον Απρίλη

Υποδεχόμαστε τον Απρίλη με μια βραδιά αφιερωμένη στις γεύσεις στο εστιατόριο Καλλίστη Γεύσις, την Τετάρτη 1η Απριλίου 2009.

Ειδικά για τη βραδιά έχουμε προγραμματίσει ειδικό μενού σε συνδυασμό με 4 κρασιά της Κατώγι και Στροφιλιά ...και όλα αυτά σε πολύ δελεαστική τιμή.

Για περισσότερες πληροφορίες αφήστε μας το σχόλιό σας. Για κρατήσεις απευθυνθείτε στο Καλλίστη Γεύσις: 210 6453179, Ασκληπιού 137

Σας περιμένουμε

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Πιάσε και μια χωριάτικη !

Ήθελα να ήξερα τι είναι αυτή η πράσινη μαλακία που ακουμπάει απειλητικά τα μακαρόνια μου ...
(στα αγγλικά) -συγγνώμη κύριε αεροσυνοδέ αυτή η (ευγενικά) πρασινάδα τι είναι ?
- αρακάς
-@!##@^$#$@$%!^$%^# την πατάτα εδώ δεν την ξέρετε??? μήπως για αυτό είναι η σακούλα για τον εμετό?
Περιττό να γκρινιάζω είναι το μόνο που έχει το μενού άλλωστε ..θα μου πεις με 900 € θα έπρεπε να είχα τουλάχιστον αστακό να χορεύει καλαματιανό στο πιάτο μου και τριμμένη παρμεζάνα να πέφτει από τον εξαερισμό ...αλλά τι περιμένεις ! Κωλοαμερικάνοι !
Αυτός δίπλα μου πολύ ύποπτος ...έχει βγάλει ήδη το υπερσύγχρονο laptop που μάλλον ψήνει και καφέ και το χειρότερο ...καταβρόχθισε λαίμαργα τη μαλακία στο πλάι ..την πράσινη ..μήπως να του δώσω και τη δική μου ?
Ίσα που χωράω στη θέση (περίεργο)...τα πόδια μου κλωτσάνε τον μπροστινό και το φουσκωτό μαξιλαράκι που αγόρασα για το αεροπλάνο μάλλον έχει κολλήσει τη μούρη μου στο τζάμι ..ίσα που αναπνέω !(να θυμηθώ να το πάρω πίσω στην Αθήνα ..ότι πρέπει για στρώμα θαλάσσης ..μία ώρα το φούσκωνα..όχι με φαντάζεσαι ?)

Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου αγναντεύω τις χιονισμένες κορφές ...απάτητο το χιόνι, ανεξερεύνητες πλαγιές απλώνονται μπροστά μου.
Tο φτερό από το παράθυρο μου κόβει τον πορτοκαλοκόκκινο ουρανό στη μέση ..αλλά ίσως είναι καλύτερα έτσι ..να θυμάμαι που και που ότι βρίσκομαι σε αεροπλάνο και δεν περπατάω πάνω στα αφράτα σύννεφα!...αλήθεια, εκεί κάθεται ο θεός και ξεκουράζεται ?
Πόσο θα ήθελα να βγάλω τη μουσούδα μου απ έξω και να πάρω μια γεμάτη τζούρα από το άγνωστο.
Κάθε τόσο διακόπτουν τη μουσική για να μας ενημερώσουν για τη θερμοκρασία ,την ταχύτητα ή την ώρα που θα φτάσουμε ...WHO CARES ??? Ποιος θα μου πει πόσους χτύπους θα έχει η καρδιά μου όταν φτάσω ...τι θερμοκρασία θα έχουν τα χέρια μου όταν θα ανοίγουν την πόρτα του ξενοδοχείου ...πόσες σκέψεις θα περνάνε από το μυαλό μου και με τι ταχύτητα?...μάλλον κανείς! ...τόσες πολλές ερωτήσεις ..
Μα γιατί πάω ? Πάω για να αποδείξω ότι μπορώ ? Ότι δεν είμαι η κόρη του πατέρα μου και ότι η Βοστόνη δεν έχει αρκετό κρύο για να παγώσει τις φλέβες μου ?..πάω για να φορέσω την κόκκινη γόβα που παρ όλες τις αντιρρήσεις της μητέρας μου στρίμωξα στη βαλίτσα?

Νομίζω ότι ένα μήνα πριν κοίταξα τη Μαρία στο απέναντι γραφείο με τα μάτια μου να καίνε από θυμό ...θυμό που άφησα τόσο καιρό τον εαυτό μου να μείνει στάσιμος ..μη παραγωγικός, που άφησα πάλι αυτό το συναίσθημα να με καταβάλει...και τότε ...τότε είναι που φώναξα ..
''ΘΑ ΦΥΓΩ'' ''ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ''...
Δεν ξέρω πως έγινε ή τι άλλο είπα ...θυμάμαι να λέω στον πατέρα μου για Αμερική ..θυμάμαι την παύση..την παύση πριν το ΝΑΙ.
Και τότε ...τότε είναι που πάγωσαν όλα ...ΤΙ? ΤΙ..ΝΑΙ ?ΤΙ ΝΑ ΦΥΓΩ?
Πως είναι ένα κακομαθημένο ....έτσι και εγώ ..φώναξα να μ ακούσουν όλοι ότι θέλω να φύγω και μόλις σταμάτησαν οι φωνές ...συνειδητοποίησα ότι μπορώ να φύγω ..δεν χρειάζεται να φωνάζω ..
ΤΙ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ?
Η πόρτα είναι ανοιχτή ...άντε φύγε ..φύγε να ησυχάσουμε κι εμείς να ησυχάσεις και εσύ ....

Να θυμηθώ να τα θυμηθώ όλα αυτά σε λίγα χρόνια ..τι θα λέω στα εγγόνια μου ?
H προσγείωση ομαλή και το κρύο τσουχτερό ...θα πεθάνω εδώ !

Ο Νίκος με περιμένει στην έξοδο ...αφού πέρασα μία πρώτης τάξεως ανάκριση στο δρόμο για τις αποσκευές ...-
-γιατί ήρθατε(δεν σας πολυάρεσε στην Ελλάδα, έτσι?),
-πόσο θα κάτσετε (μην κατσικωθήτε ..να παίρνουν κι άλλοι σειρά),
-σε ποιον θα μείνετε (τον καημένο) ,
-πόσα απίδια πιάνει ο σάκος ?και άλλες 20000 ερωτήσεις που δεν θυμάμαι ...και αφού κατάφερα να μην μπήξω τα κλάματα μπροστά στον ανέκφραστο-συναισθηματικά στερημένο μπάτσο και να με πάρουν σηκωτή πίσω (έχε χάρη που έχω όλες μου τις γόβες στη βαλίτσα) ...έκανα την εμφάνιση μου στον κόσμο ...η μάλλον στο Νίκο!

Κατάκοπη αναμαλλιασμένη και σίγουρα κακοφαγωμένη αντίκρισα για πρώτη φορά τη Βοστόνη !

(Συνεχίζεται)