Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Φεύγω και αφήνω πίσω μου συντρίμμια ...

“Και το καράβι για τη Φολέγανδρο είχε σαλπάρει και σ' είχε πάρει μαζί σ' είχε πάρει (ταραταραραμ)....χμμμ ...”
Δε ταιριάζει ακριβώς στην περίπτωση μου ..άλλωστε στην Αμερική πάω... όχι στη Φολέγανδρο, αλλά τον τελευταίο καιρό το σιγοτραγουδάω ακόμα και στον ύπνο μου (στο μπάνιο αυτοκτονούν τα σαμπουάν)... (και συνεχίζω)... “Τα φώτα ανάβει το τελευταίο του Αυγούστου καράβι ...πρώτη φορά που δε το 'χα προλάβει (τουρουτουμτουμ)...”
Βέβαια στη δική μου περίπτωση αν δεν προλάβω το αεροπλάνο θα δαγκώσω τον πιλότο και θα ξεκινήσω για Βοστόνη με τα πόδια. Από που περνάει απέναντι? (να θυμηθώ να πάρω το μαγιό μου).
Με φαντάζομαι την ώρα της αναμονής για την παράδοση των αποσκευών (αλήθεια 5 ολόκληρες ντουλάπες 10 βαλίτσες και 200 ζευγάρια παπούτσια θεωρούνται αποσκευές? Μήπως χρειαστεί να τα στείλω με container ?) να κλαίω με λυγμούς που ξέχασα την οδοντόβουρτσα μου και να συνειδητοποιώ πανικόβλητη ότι στο αεροπλάνο απαγορεύεται το κάπνισμα (δε γαμιέται θα ανοίξω το παράθυρο) !!!!
Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά είμαι σίγουρη ότι στη διπλανή θέση θα κάτσει ένας χοντρός τύπος με τάσεις(αυτοκτονίας) να αποκοιμιέται στους ώμους των διπλανών του. Αυτό ήταν θα κλείσω δύο θέσεις ...ή τρεις ?(το όπλο μου μπορώ να το πάρω μαζί ?)
Και τι νομίζεις ότι φτάνουν τρεις θέσεις? Για βάλε και τους πίσω, τους μπροστά?
Γιατί ακόμα και όλες τις πιθανότητες με το μέρος σου να έχεις, όλο και κάποιο γλυκύτατο παιδάκι θα βρίσκεται εκεί κοντά να παίζει με τα ενοχλητικά θορυβώδη παιχνίδια του. Αλήθεια υπάρχει τέτοιου είδους απαγόρευση στα αεροπλάνα ? Κάτι σαν αυτό της αστυνομίας για την διατάραξη της κοινής ησυχίας?????? ...
Βέβαια τι χειρότερο από μία ενήλικη που μόλις χώρισε και φεύγει να βρει την τύχη της στην Αμερική, να παντρευτεί ξέρεις αυτόν τον κλασικό Ελληνάρα που νομίζει ότι είναι μισός Αμερικάνος (επειδή κάποιος πριν χρόνια του είπε ότι η χρυσή καδένα είναι cool ...ο Eminem).

Βαθιές αναπνοές και 5 τουλάχιστον αυτοκόλλητα nicorette (θα πάρω και τις τσίχλες, τσιγκουνιές θα κάνουμε τώρα????) ! Ωτοασπίδες δεν έχω ξαναβάλει, αλλά κάτι μου λέει ότι απομονώνουν μόνο τους εξωτερικούς ήχους ...με τους εσωτερικούς τι κάνουμε ????????
.

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

ΣΤΙΣ ΔΕΚΑ Η ΜΙΑ ΔΩΡΟ!

Για δέκατη φορά ...
(Μελοθάνατη)-καλημέρα η κυρία Μαλτέζου ?

(Ετοιμόρροπη)-καλημερα η ίδια (σίγουρα?)

(Μ)-είμαι από το περιοδικό $#%&^$%^$$#$^%$ και σας έχω στείλει ένα mail με μία προσφορά για ολοσέλιδη καταχώρηση

(Ε)-ναι το ξέρω ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΚΑΤΗ ΦΟΡΑ που με καλείται (άλλη μία έχεις και μετά ΖΟΝΓΚ)

(Μ)-το διαβάσατε ?

(Ε)-ΓΙΑ ΔΕΚΑΤΗ ΦΟΡΑ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ (θα την πυροβολήσω)

(Μ)-μα πως γίνεται κυρία μου ...αφού το έχω στείλει σε τόσους πελάτες και κανείς δεν έχει πόβλημα μονάχα εσείς

(Ε)-%^$%$#&#*%^$&^(*^&*^%^%*&&&&)*&^&^(έχω πολλά προβλήματα ..αλλά πίστεψε με το δικό σου δεν είναι ένα απ αυτά)
(Ε)-ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΣΑΣ ΛΕΩ

(Μ)-μήπως δεν το ανοίγετε σωστά

(Ε)-(ΘΑ ΣΟΥ ΑΝΟΙΞΩ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΝΑΙ ΟΛΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!)

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009

..και ας έχει ήλιο

Έρχεται η καταστροφή, οικονομικός πόλεμος, τρέξτε να σωθείτε όσοι προλαβαίνετε ...
πιστεύω πως αν κάποιος γεννιόταν στην κουζίνα μας χωρίς να έχει ιδέα για το τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο, θα αυτοκτονούσε πριν καν προλάβει να πει την πρώτη του λέξη ....
Δεν αντέχω άλλο. Νομίζω ότι πνίγομαι και καταθλίβομαι όλο ένα και περισσότερο. Νομίζω ότι περιμένουμε όλοι πια με αγωνία την οικονομική κρίση, έχουμε κάνει τις προβλέψεις μας, έχουμε τρομοκρατήσει, μέχρι τελικής πτώσεως, τους εαυτούς μας και περιμένουμε πότε θα δικαιωθούμε, πότε τα σενάρια καταστροφολογίας θα βγουν αληθινά. Και περήφανοι όλοι που δικαίως πανικοβληθήκαμε θα πάμε σε μία γωνία να πεθάνουμε νικητές ...που βγήκαμε ηττημένοι !

Δεν ξέρω αν βγάζουν νόημα όλα αυτά που γράφω, απλά για άλλη μια φορά ένιωσα ένα βάρος ασήκωτο στο στήθος, μια αβάσταχτη στεναχώρια και το φοβερό?..το φοβερό είναι πως δεν είναι καν δική μου. Νομίζω πως έχουμε βαρύνει πια τόσο πολύ όλοι που περισσεύει κατάθλιψη και όταν δεν έχει πια χώρο πάει και κολλάει σαν τσιμπούρι στον πρώτο ευάλωτο ξενιστή.

Νιώθω ευάλωτη και κουρασμένη σαν να πέρασα χρόνια κλαίγοντας και χτυπώντας το κεφάλι μου στο τοίχο, σαν να έκανα τελικά τα τρία χρόνια που πλήρωσα στο γυμναστήριο και να κάπνισα όλα τα τσιγάρα που μου αναλογούν στη ζωή σε ένα βράδυ !

Νιώθω κομμάτια, νιώθω μισή και βυθίζομαι στον πάτο. Νιώθω να χάνω τη σκέψη μου ή μάλλον είχα ποτέ σκέψη ? χμμμ...δική μου σκέψη είχα ποτέ ? μ' έχει αφήσει κανείς ?
οδηγώ και είμαι τόσο ταλαιπωρημένη που όταν κοκαλώνει μία γιαγιά χωρίς alarm μπροστά μου δεν έχω ούτε φωνή ούτε διάθεση. Θα μπορούσα να κάτσω έτσι πίσω της και να περιμένω αιώνες μέχρι να πάρει απόφαση να ξεκινήσει. Μήπως έτσι είναι και η σκέψη μου ? Μήπως είμαι πάντα στο πίσω αυτοκίνητο και περιμένω κάποιον να πάρει μπροστά για να προχωρήσω ? Που πήγε το νεύρο μου ???? Που πήγαν οι μούτζες με τα δάχτυλα ανοιχτά που τις καταευχαριστιώμουν, που τις έδινα απλόχερα (για φαντάσου) και μετά ηρεμούσα και συνέχιζα !
Τώρα σιωπή ...και πονοκέφαλος ...και ας έχει ήλιο έξω. Σε λίγο θα έχει συννεφιά ...ή έχει συννεφιά και σε λίγο θα βγάλει ήλιο ???????