Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

Ταξιδεύοντας...

...Ταξιδεύοντας με αργά και σταθερά βήματα στον κόσμο των blog βλέπω μια πρωτόγνωρη για μένα μαγεία!Βλέπω ανθρώπους με όμορφες σκέψεις και έξυπνο λόγο που έχουν τόσα πολλά να πουν και εγώ τόσα πολλά να μάθω...!Δεν πίστευα ποτέ ότι υπάρχει τόση μεγάλη ανάγκη για επικοινωνία και τώρα το βλέπω καθαρά!επικοινωνία πίσω και πέρα από όλα ,επικοινωνία αληθινή καθημερινή...είχα πει ότι αυτό το blog δεν θα μοιάζει με τ άλλα και θα έχουμε να πούμε κάτι διαφορετικό ...πόσα λίγα ήξερα...!...αλλά νομίζω ότι κανείς μαθαίνει στην πορεία...!
Ως οινολόγος και γενικότερα ως φίλος του κρασιού ξέρω ένα πράγμα....ότι οι άνθρωποι δεν διαφέρουν πολύ από ένα κόκκινο κρασί...είναι γεμάτοι γεύσεις, αρώματα, ωριμάζουν μέσα στο χρόνο...το μόνο που πρέπει να έχεις ...είναι λίγη υπομονή!

12 σχόλια:

Σουζάνα Xατζηνικολάου είπε...

Πολύ όμορφη παρομοίωση. Όντως οι άνθρωποι είναι σαν το κρασί. Αλλά πρέπει να ξέρεις να ξεχωρίζεις και το καλό κρασί ανάμεσα στα υπόλοιπα. Να το εκτιμάς και να μπορείς να το απολαμβάνεις.

Κι εγώ την ίδια ανακάλυψη έκανα μπαίνοντας στον κόσμο των blogs. Δεν είναι περίεργο, στην εποχή της πληροφορίας, της ανεκτικότητας, της κατάργησης των ταμπού, των γεμάτων καφέ και των Mall, να μην ικανοποιείται η ανάγκη των ανθρώπων για επικοινωνία;

Πάντα, όμως, βρίσκεται τρόπος. . .

maria maltezou είπε...

..έχεις απόλυτο δίκιο!πρέπει να έχεις υπομονή και αντίληψη για να μπορείς να εκτιμήσεις ένα καλό κρασί ή έναν αξιόλογο άνθρωπο...έχουμε μάθει να τα κάνουμε όλα γρήγορα και δεν απολαμβάνουμε τις στιγμές..δεν δίνουμε την απαραίτητη προσοχή εκεί που πρέπει και βγάζουμε βιαστηκά συμπεράσματα γιατί δεν έχουμε χρόνο...το καλό κρασί θέλει χρόνο ..θέλει χρόνο να παλαιώσει και να αναδείξει τα αρώματα του..αν το πιεις μονομιάς είναι σίγουρο ότι θα το σπαταλήσεις!

Η ανάγκη για επικοινωνία είναι συνεχής ..και μ αρέσει πολύ που ικανοποιώ τη δική μου με ανθρώπους σαν και εσάς..

zero είπε...

Την καλησπερα μου.

maria maltezou είπε...

καλησπέρα zero!καλως ήρθες στον όμορφο κόσμο του κρασιού!

Poe είπε...

Γιατί όμως αυτην την ανάγκη για πραγματική γενεσιουργό επικοινωνία δεν την εκφράζουμε στην διάσταση που της αξίζει στην πραγματική μας ζωή, γιατί εκφράζουμε τα σώψυχα μας μπροστά σε μια οθόνη ώς μεσολαβητή και αγγελιαφόρο και όχι μπροστά σε εναν άνθρωπο; Μια οθόνη, ενα καμβά, ενα φύλο χαρτί, τις χορδές κάποιου όργανου, είμαστε τελικά ρομαντικοί ή απλά φοβόμαστε να εκτεθούμε;

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα, πράγματι κάποια blog είναι εκπληκτικά, υπάρχουν και αυτά που διαψεύδουν αυτό που λέγεται ότι:
Ένα εκκατομύριο πίθηκοι μπροστα σε ένα εκκατομμύριο υπολογιστές κάποια στιγμή θα γράψουν Σέξπιρ.
Όμως είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν ξέρουν να επικοινωνούν.
δεν επικοινωνούν γιατι δεν ξέρουν πως να το κάνουν, γιατί φόβούνται,
όχι μόνο γιατί δεν θέλουν αλλά προπάντον γιατι δεν ξέρουν πως να το κάνουν.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που και στα blogs γράφουν σαν να είναι μόνοι τους σαν να μην τους ακούει κανείς.
Η επικοινωνία είναι ικανότητα, είναι ζωή, είναι σαν κόκκινο παλιό κρασί.

maria maltezou είπε...

poe...η ανάγκη για επικοινωνία είναι ένα θέμα και η ανικανότητα έκφρασης αυτής είναι ένα άλλο!...πολλές φορές προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας αλλά δεν ξέρουμε πως ...δεν ξέρω τελικά αν είμαστε ρομαντικοί..ή ρεαλιστές, ή αν κάπου στο βάθος κρατάμε τα πιο σημαντικά για εμάς...ξέρω ότι υπάρχει δράση και αν υπάρχει δράση σημαίνει ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί!

maria maltezou είπε...

theodosia...διαβάζοντας το δικό σου blog...νομίζω πως οι πίθηκοι θα αργήσουν πολύ να μας φτάσουν ...!και αν ποτέ το καταφέρουν είναι γιατί αποτύχαμε εμείς...έχουμε τόσο όμορφο λόγο..ας τον χρησιμοποιήσουμε!

jacki είπε...

Γνώρισα έναν άντρα μελαχροινο σαν κρασί ωραίο. Από ένα κείμενο που έσβησα μέσα στην ταραχή μου να θάψω συναισθήματα. Πολύ όμορφη η παρομοίωση. Κι εγώ αγαπάω τα κρασιά και τους ωραίους ανθρώπους (δεν εννοώ εξωτερικά εμφανίσιμους)
Καλώς σε βρήκα.

maria maltezou είπε...

jacki....οι ωραίοι άνθρωποι και τα ωραία κρασιά κρίνονται από το εσωτερικό τους....φτάνει να δώσεις λίγο χρόνο και να απολαύσεις την κάθε γουλιά..

Poe είπε...

Το να μας συγκρίνουμε με τους πιθήκους θα έλεγα ότι είναι ανυσηχητικό, οι πίθηκοι αυτό δεν το κάνουν, είναι σίγουροι ότι είναι καλύτεροι απο εμάς.

maria maltezou είπε...

poe...ελπίζω να μην είναι αλήθεια αυτό...και αν είναι εδώ είμαστε να το αλλάξουμε!